Voor we gaan beginnen met de dag, wil Jesse* iets vertellen. "Jongens en meisjes", zo begint hij, "ik wil jullie iets vertellen wat niet zo heel leuk is.". Direct zie ik dat alle leerlingen verwachtingsvol naar hem kijken. "Ik krijg een gehandicapt broertje of zusje.". Het is muisstil in de klas. Even weet ik niet wat ik moet zeggen.
Gelukkig gaat Jesse zelf verder. "Mijn broertje of zusje heeft een open ruggetje. De dokters weten nog niet hoe erg het is. Maar toch ben ik blij met mijn nieuwe broertje of zusje!" De tranen springen in mijn ogen; wat een mooie getuigenis!
Aarzelend zie ik een paar vingers in de lucht komen. Ik kijk even naar Jesse, dan geef ik de leerlingen om de beurt een kans om hun vraag te stellen. Als ik op de klok kijk, zie ik dat het al 9 uur is geweest. Nog één leerlinge heeft haar vinger omhoog: "Juf, wilt u straks voor het baby’tje bidden?" Die vraag ontroert me diep. Natuurlijk doen we dat, is mijn antwoord. Maar jullie mogen ook altijd zelf bidden!
Aan het einde van de schooldag, ruim ik mijn bureau op. Onder een stapel boeken vind ik een briefje met de tekst: "Dank u wel dat u voor het baby'tje heeft gebeden, Jesse". Het ontroert me diep. Dit is waarom ik juf ben geworden. Om leerlingen te helpen. Maar bovenal om ze op God te wijzen!
Juf Janssen geeft les op een basisschool in groep 6. I.v.m. privacy is de echte naam van Jesse anders.
Op hun reis naar volwassenheid hebben kinderen sterke juffen en meesters nodig. Neem jij ze bij de hand? Bekijk de informatie op onze website of stuur een mail naar info@endanbenjeleraar.nl. Vacatures in het christelijk, reformatorisch onderwijs vind je op www.endanwordjeleraar.nl.